همان طور که اقامه ی عزای خاندان رسول خدا(ص) از هر نوع آن، گریستن، گریاندن، تباکی، نوحه و ... . نزد خداوند متعال و ائمه

معصومین(ع) از اعلی درجه ی محبوبیت برخوردار است، صرف اموال، خدمت رسانی و رسیدگی به امور، برای هر چه بهتر، منظم و باشکوه

تر برگزار شدن مجالس، نیز دارای اجر و مرتبه ی خاص نزد آنان می باشد، زیرا اقامه ی عزا و جمع شدن مردم برای ذکر و شنیدن مصائب

اهل بیت(ع) باعث تعظیم شعائر مذهبی و دینی خواهد بود.

کسی که اظهار خاکساری و محبت در آستان سیدالشهداء(ع) و امیرالمؤمنین(ع) را می کند چگونه می تواند در صرف مال در راه این مجالس

و یا خدمت گزاری در آن ها بخل ورزد؟

عجیب است که کسانی زبان باز نموده و ارواح مقدس شهدا را مخاطب قرار می دهند و می گویند:

یا لَیتَنا کُنّا مَعَکُم فَافُوزاً عَظیماً

امّا از انفاق و بخشش از اموال خود در اقامه ی عزای سیدالشهداء(ع) خودداری می کنند.

بدون تردید نصرت و یاری ائمه اطهار(ع) با بذل مال، محب را به ائمه(ع) نزدیک تر می نماید. امام حسن مجتبی(ع) می فرماید:

مَن جاءَنا بُقَلبِهِ وَ نَصَرَنا بِیَدِهِ وَ لِسانِهِ فَهُوَ مَعَنا فِی الغُرَفِه الّتی نَحنُ فیها

هر کس ما را به دل و زبان و دست، دوست بدارد با ما در بهشت در غرفه ای است که ما هستیم.

سفارش جهت صرف اموال در عزای امام حسین(ع) به تنها از ناحیه ی ائمه معصومین (ع) رسیده است بلکه سابقه ی آن به دوران انبیاء گذشته نیز باز می گردد.

خداوند متعال در پاسخ به حضرت موسی(ع) درباره ی عاشورا می فرماید:

وَ مَن اَنفَقُوا مالَهُ فی مَحَبَهِ ابنِ بِنتِ المُصطَفی طَعاماً وُ غَیرَ ذلِکَ دِرهَماً اَو دِیناراً الا و بارَکَت لَهُ فی دارِ الدُنیا بِسُبعینَ دِرهَماً وَ کانَ مُعافِی

الجَنَهِ وَ غَفَرَت لَهُ ذُنُوُبسه.

و هر کس مال خود را در محبت پسر دختر مصطفی(ص) در طعام و غیر آن انفاق نماید، به ازای هر یک درهم یا دینار، هفتاد برابر در دنیا به او

داده می شود و گناهانش بخشیده و در بهشت جای داده می شود.(2)

به تجربه و مشاهده ی مکرر معلوم شده است خداوند متعال در مال کسی که جهت عزاداری اهل بیت(ع) انفاق می کند، برکت بسیار عطا می فرماید.

حضرت امام صادق(ع) فرموده اند:

ترک مکنید صله ی آل محمد(ص) را از اموال خود، کسی که غنی باشد به قدر غنای خود و فقیر به قدر فقرش و کسی که بخواهد خداوند

مهم ترین حاجت های او را بر آورد، پس باید بدهد به آل محمد(ص) و شیعه ی ایشان آن مالی را که احتیاج به آن بیشتر دارد.(3)

خشنودی بانی مجلس اهل بیت(ع)

اول آنکه، باید آنچه را خرج می کند، قصدش خوشنودی خدا و رسول و ائمه طاهرین(ع) بوده باشد.

دوم، آنچه را که انفاق می کند بر کسی منّت نگذارد.

سوم، مرثیه خوان عالم و صحیح خوان را دعوت نماید، زیرا هر گناهی که از ذاکر صادر می شود مثل آن به گردن بانی است که باعث ترویج

آن معصیت شده است.

چهارم، آنکه مجلس را آنگونه زینت ندهند واسبابی در آن نباشد که باعث تفرقه ی حواش شود زیرا مجلس موعظه و عزا، مجلس دل

شکستگی و گریه و ندبه و توبه و  انابه است.

پنجم، بداند آنچه که خرج می کند، چندین برابر خدا به او می دهد و بنابر آیه ی کریمه ی:

فمن یعمل مثقال ذرة خیراً یره ومن یعمل مثقال ذرّة شراً یره.

هر کس هر مقدار  خرج عزاداری امام حسین(ع)می کند مزد می گیرد.

امیر المؤمنین علی(ع) فرموده اند:

طایفه ای شتری ذبح کرد و غذایی پخت و برای طایفه ای دیگر به رسم هدیه فرستاد، آن قوم دو شتر را قربانی کردن و برای آنان فرستادند کار به جایی رسید که از روی چشم و هم چشمی، یکی از قبایل صد شتر قربانی کرد، حضرت فرمودند:

خوردن این غذاها حرام است، چون برای غیر خدا ذبح شده اند برای چشم و هم چشمی بوده است.(1)